“در برخی از نقاط شهرها گاهی روسری ها هم برداشته می شود و بی حجابی کامل دیده می شود و انواع بی حجابی در ماهواره و اینترنت به خانه ها راه پیدا می کند.”
امام جمعه تهران
این ناله و شکایت امام جمعه تهران نشانه وسعت اعتراض زنان علیه حجاب اسلامی است. اعتراضی که سالهاست در کوچه و خیابان و مهمانی ها و گلگشتها و دانشگاهها و محل کار و غیره در جریان بوده است و امروز تحت عنوان یواشکی، علنی و صریح و قوی تر از همیشه پا بمیدان گذشته است! این بار دیگر مشکل حکومت صرفا بالا رفتن روسریها و بد حجابی نیست.مساله بقول امام جمعه کذائی “بی حجابی کامل” است. و این بی حجابی کامل مخفی و خصوصی رخ نمیدهد، علنی و آشکار است و بر روی اینترنت در برابر انظار همگان قرار میگیرد. مساله هم صرفا بر سر آزادی پوشش نیست، بلکه بر سر رهائی زن از بیحقوقی و بردگی و تحقیر و بیحقوقی است که حکومت اسلامی بر زنان تحمیل کرده است. حجاب مظهر این بیحقوقی و بردگی است و نفی حجاب اولین گام نفی همه محدودیتها و قید و بندها علیه زنان است.
برداشتن حجابها تیشه به ریشه حکومت زن ستیز اسلامی میزند. زبان حال جمهوری اسلامی این مصرع معروف غزلی از حافظ است که: زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم! این البته تعبیری عاشقانه است، اما در جمهوری اسلامی زلف زنان مساله ای سیاسی است. رژیم با گشت ارشاد و بگیر و ببند و ساندیس خورهای محجبه اش از حجاب دفاع میکند و زنان با برداشتن حجابها در برابر حکومت می ایستند و اعلام میکنند انسان اند و نه کالای جنسی که باید از چشم نامحرم محفوظشان داشت! جنبش بی حجابی کامل یک اعتراض وسیع اجتماعی-سیاسی است. زنانی که زلف بر باد میدهند بنیادی برای جمهوری اسلامی بر جای نخواهند گذاشت.
زنده باد جنبش بی حجابی کامل!*
حمید تقوائی
مندرج در ژورنال سه شنبه ۳۰ اردیبهشت ۹۳- ۲۰ مه ۲۰۱۴
سایت ژورنال:
فیس بوک: ژورانال روزانه